Γιατί οι υπέρβαροι ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο από επιπλοκές μετά από μια αρθροπλαστική; 

    Στατιστικά δεδομένα δείχνουν ότι όσο αυξάνεται ο δείκτης μάζας σώματος τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος επιπλοκών. Οι κίνδυνοι αρχίζουν να αυξάνονται εκθετικά οταν ο ΔΜΣ  ξεπεράσει το 40.
    Ως δείκτης μαζας σωματος (ΔΜΣ) ορίζεται το αποτέλεσμα που προκύπτει διαιρώντας το βάρος μας σε κιλά με το υψος μας (σε μετρα) στο τετράγωνο.
    Δηλαδη:ΔΜΣ = βάρος(kg) / (ύψος)2 (m2)
    Ο ορισμός Δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ, body mass index (BMI), ή Quetelet index) είναι μία γενική ιατρική ένδειξη για τον υπολογισμό του βαθμού παχυσαρκίας ενός ατόμου. Λόγω του εύκολου υπολογισμού του είναι ένα ευρέως διαδεδομένο διαγνωστικό εργαλείο των πιθανών προβλημάτων υγείας ενός ατόμου σε σχέση με το βάρος του.
    Ο ΔΜΣ συνδέεται  με αυξημένο κίνδυνο μετεγχειρητικών επιπλοκών μετά από ολικη αρθροπλαστική γόνατος ή ισχιου .
    Η παχυσαρκία γενικότερα προκαλεί δυσάρεστες συνέπειες στην υγεία των ασθενων. Στην πραγματικότητα τα άτομα που έχουν ΔΜΣ >40 τείνουν να είναι συνολικά λιγότερο υγιή και συχνά έχουν ποικίλα ιατρικά προβλήματα που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο επιπλοκών.
     Η διενέργεια ολικής  αρθροπλαστικής  σε έναν ασθενή με νοσογόνο παχυσαρκία ενέχει κινδύνους για τον ασθενή και προκλήσεις για τον χειρουργό για τους ακόλουθους λόγους.
    • Η επέμβαση διενεργείται σε  μαλακούς ιστούς με αυξημενο βαθος κατι το οποίο  καθιστά την τοποθέτηση του εμφυτεύματος πιο δύσκολη για τον χειρουργό.
    • Υπαρχει αυξημένος κίνδυνος επιπλοκών των ιστών του τραύματος  και αυξημένος κίνδυνος μόλυνσης
    • Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εξαρθρηματος σε ολικη αρθροπλαστικη ισχιου λόγω πρόσκρουσης μαλακών ιστών ή ιστού που μοχλεύει την άρθρωση εκτός θέσης
    • Το αυξημενο σωματικό βάρος μειώνει σημαντικά την αντοχή των ευπαθών μερών μιας αρθροπλαστικής (πολυαιθυλενιο) και οδηγεί προοδευτικα σε πρόωρη φθορά.
    • Στους υπερβαρους ασθενείς υπάρχει δυσκολία διενέργειας εξειδικευμένων διαγνωστικών εξετασεων (οταν απαιτούνται ) καθώς υπάρχουν περιορισμοί που σχετίζονται με το σωματικό βάρος.
    • Οι υπερβαροι αντιμερωπίζουν δυσκολίες στην  κινητοποήηση, τη χρηση βοηθηματων βαδισης, να ακολουθησουν πρόγραμμα φυσικοθεραπειας και γενικότερα να υποστηριξουν τα πρωτόκολλα μετεγχειριτικης αποκαταστασης.
    Αρκετές μελέτες έχουν αναδείξει υψηλότερο κίνδυνο μετεγχειρητικών επιπλοκών σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς.
    Απο σχετικές εργασίες διαπιστωνονται αυξημένα ποσοστά φλεγμονής του τραύματος και χαμηλότερη δυναμική επουλωσης των ιστών λογω μειωμένης αιματικης ροης στον λιπωδη ιστό.
    Η παχυσαρκια αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εξαρθρηματος μετά απο αρθροπλαστική ισχίου, προκαλεί πρόωρη χαλάρωση των υλικων (ενθεμάτων) και επιπροσθετα αυξάνει τον κίνδυνο θρομβοεμβολικων επεισοδίων.
    Συνοψίζοντας τους σημαντικοτερους μετεγχειρητικους κινδύνους  σε παχύσαρκους ασθενούς
    • κίνδυνος μόλυνσης τραύματος
    • πνευμονική εμβολή και
    • επανεγχείρηση,αναθεωρηση αρθροπλαστικής απο άσηπτη χαλάρωση των ενθεμάτων ή πρόωρη φθορά των υλικων.
    Οι σημαντικοτερες εργασίες στοχευμένης μελετης προς την κατευθυνση αυτη ειναι οι ακολουθες.
    1.  Zusmanovich M., Kester BS, Schwarzkopf R. Μετεγχειρητικές επιπλοκές ολικής αρθροπλαστικής σε παχύσαρκους ασθενείς που διαστρωματώνονται με ΔΜΣ. J Αρθροπλαστική. 2018; 33 (3):856–864. [ PubMed ] [ Google Scholar ] [ Ref list ]
    2. George J., Piuzzi NS, Ng M., Sodhi N., Khlopas AA, Mont MA Συσχέτιση μεταξύ του δείκτη μάζας σώματος και των επιπλοκών τριάντα ημερών μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος. J Αρθροπλαστική. 2018; 33 (3):865–871. [ PubMed ] [ Google Scholar ] [ Ref list
    3. DeMik DE, Bedard NA, Dowdle SB Επιπλοκές και παχυσαρκία στην αρθροπλαστική. J . 2018; 33 (10):3281–3287. [ PubMed ] [ Google Scholar ] [ Ref list ]
    4. Roth A., Khlopas A., George J. Η επίδραση της μάζας του σώματος και οι επιπλοκές που ανακύπτουν μετα απο αναθεώρηση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου και γόνατος. J Αρθροπλαστική. 2019; 34 (7s):S242–s248. [ PubMed ] [ Google Scholar ] [ Ref list ]
    Το αυξημένο βάρος του  ασθενούς αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη μηχανική αποτυχία  των εμφυτευμάτων (ενθεματα-προθέσεις) και ορισμένες  κατασκευάστριες εταιρείες αναφέρουν την παχυσαρκία ως αντένδειξη για τη χρήση εμφυτευμάτων.
    Σε σχετικη έρευνα που μελετήθηκαν 200.054 αρχεία ασθενών, 147.691 (74%) είχαν καταγεγραμμένο ΔΜΣ. Ο μέσος ΔΜΣ για ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρωτογενή ολική αρθροπλαστική ισχίου ήταν 29kg/m 2 , σε σύγκριση με 31kg/m 2 για την ολική αρθροπλαστική γόνατος. Από τα 25 υλικά αρθροπλαστικων (εταιρείες) που χρησιμοποιήθηκαν , τα 5 ανέφεραν την παχυσαρκία ως αντένδειξη ή είχαν ισχυρη σύσταση κατά της χρήσης εμφυτευμάτων σε παχύσαρκους ασθενείς. Συνολικά 10.745 ασθενείς (16% όλων των παχύσαρκων ασθενών) έλαβαν εμφυτεύματα παρα ττις συστάσεις του κατασκευαστή.
    Σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών λαμβάνουν εμφυτεύματα παρά τις συστάσεις του κατασκευαστή. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικοι περιορισμοί στην εφαρμογή αρθροπλαστικής σε ασθενεις με αυξημενο ΔΜΣ καθως υπαρχουν κίνδυνοι αποτυχίας από πρόωρη φθορα των εμφυτευμάτων και, επομένως, οι κατασκευαστές θα πρέπει να παρέχουν πιο λεπτομερείς κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τα όρια φορτίου εμφυτεύματος σε συγκεκριμένο μέγεθος για να διευκολύνουν τις χειρουργικές αποφάσεις.
    Η τάση σήμερα στην χειρουργική είναι να καθοδηγηθούν σωστά ώστε να φτάσουν στην απαιτούμενη χειρουργική επέμβαση – αντί να απομακρυνθούν από αυτή.
    Θέτοντας εφικτούς στόχους πέρα από την απώλεια βάρους για το χειρουργείο είναι δυνατή η βελτίωσης της υγείας τους. Πρακτικά αυτό επιτυγχάνεται όταν γίνεται ρεαλιστική παρουσίαση επιλογών για τον τρόπο επίτευξης των στόχων και των πλεονεκτημάτων καθώς και μειονεκτημάτων κάθε τεχνικής απώλειας βάρους.
    Η επιλογή του τρόπου, επιδίωξης της απώλειας, ανήκει στον ασθενή, σε συνεννόηση πάντα με τον χειρουργό. Αυτό συμβάλει στην εξάλειψη και μείωση του χειρουργικού κινδύνου.
    Η βελτιστοποίηση (του σωματικου βάρους) μπορεί επίσης να περιλαμβάνει τροποποίηση δραστηριότητας, φάρμακα και συνεργασία με ομάδες βαριατρικής χειρουργικής με στόχο την απώλεια βάρους  ή την αντιμετώπιση τυχόν άλλων συμπτωμάτων.
    Μερικοί ασθενείς υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση πριν από το TKA ή το THA . Σε άλλες περιπτώσεις, ο χειρουργός μπορεί να κανονίσει μια διαβούλευση για την απώλεια βάρους ή να συνεργαστεί με έναν πάροχο πρωτοβάθμιας φροντίδας ή τοπική κλινική απώλειας βάρους.
    «Δεν είμαστε σε θέση να εξαλείψουμε όλους τους πιθανούς κινδύνους», «Σκοπεύουμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ασθενείς και να μειώσουμε τον χειρουργικό κίνδυνο σε ένα πιο αποδεκτό επίπεδο».